D3K2

Beveiliger van de calciumhuishouding Vitamine K2, ook wel menaquinon genoemd, ontstaat aan de hand van bacteriën en is in zeer geringe hoeveelheden te vinden in zuivel, vlees en eieren. Er bestaan talloze vormen van menaquinon (MK), MK-4 tot MK-14, waar het cijfer een aanduiding is voor het aantal isoprenyl-zijketens.

Een kleine uiteenzetting over de verschillende vormen, MK-4 is van nature aanwezig in vlees en ons lichaam vormt het in mondjesmaat uit vitamine K1. De vormen MK-5 t/m MK-9 zijn in gematigde hoeveelheden te vinden in gefermenteerde producten zoals yoghurt en kaas. Het Japanse natto, een met Bacillus subtilis gefermenteerd sojaboonproduct, is een exceptioneel rijke bron van MK-7. Jammer alleen dat wij westerlingen deze Japanse lekkernij zien als een onsmakelijke kleverige bonenbrij, en dus zelden genoeg vitamine K2 binnenkrijgen uit onze voeding. Dan zijn er nog de vormen MK-10 t/m MK-14, die uiterst zeldzaam zijn en niet relevant binnen de orthomoleculaire geneeskunde.

Wat op een misvatting binnen de orthomoleculaire voedingsleer begint te lijken is de aanname dat vitamine K1 en vitamine K2 vormen zijn van vitamine K. Verschillende wetenschappers opperen dat K1 en K2 dermate van elkaar verschillen dat ze als twee losse nutriënten moeten worden gezien. Oké, de vitamines hebben beide een rol in bloedstollingsfactoren, maar de verschillen lijken de overeenkomsten te overschaduwen. Dit denkbeeld wordt ondersteund door een stu die uit 2003 waaruit bleek dat K2 de calcificatie van bloedvaten terugdrong, terwijl dat voor K1 niet zo bleek te zijn (Spronk et al., 2003). Recenter onderzoek toonde aan dat een supplement met K2 een positieve rol had in algemene bot- en hartgezondheid (Schwalfenberg, 2017). Voor K1 werden er echter geen significante effecten gevonden.